يکي از نشانه‏ هاي ظهور، خروج مردي به نام شعيب بن صالح در سمرقند و يا

نيشابور است. شيخ طوسي‏ رحمه الله خروج او را به نقل از امام سجاد عليه

السلام اين گونه بيان کرده است: «خروج شعيب بن صالح پس از عوف سلمي

و قبل از خروج سفياني است». [1] « ثُمَّ يَکُونُ خُرُوجُ شُعَيبَ بْنَ صالِحٍ مِنْ

سَمَرْقَنْد ثُمَّ يَخْرُجُ السُّفياني...»

راوندي نيز از امام سجادعليه السلام نقل کرده است: «پس خروج شعيب

صالح از سمرقند است». [2] شيخ صدوق ‏رحمه الله خروج او را از نيشابور

ذکر کرده است. [3] .

از برخي روايات ديگر استفاده مي‏شود: او پرچم‏دار حضرت مهدي ‏عليه السلام

و به عنوان پيش قراول آن حضرت انجام وظيفه مي‏کند. [4] .

پی نوشت ها: 

[1] کتاب الغيبة، ص 443. 

[2] الخرائج‏ والجرائح، ج3، ص1155، ح 61. 

[3] کمال‏الدين، ج 2، ص 443، باب 43، ح 16. 

[4] علامه مجلسي، بحارالانوار، ج 52، ص 207؛ همچنين ر.ک: کنزالعمال، ج 4،

ص 588، ح 39667 و39666؛ کتاب الفتن، ص 188. 

منبع:پایگاه جامع عاشورا